Het roofdier…. Altijd op zoek naar zijn prooi, sluipend naar hetgeen hij wil verorberen. Niet eens zo zeer overlopend van een surplus aan kwaliteiten, behalve dat ene: Hij vangt altijd wel iets en dat heeft alles te maken met de juiste dag, de juiste tijd, de juiste plek en vooral het juiste moment….
Echter wordt het ouder wordende roofdier verscheurd door twee liefdes. Hij kan niet trouw zijn aan die ene omdat hij dan zijn gevoel bedriegt. Maar zijn “bigamie” wordt door beide partijen getolereerd. Dan moet je wel érg veel krediet hebben opgebouwd, wil je zoiets voor elkaar kunnen krijgen. Hij weet als geen ander wat er voor nodig is om goed in het vak te worden. Soms een stapje achteruit maken om er twee vooruit te kunnen zetten hoort daarbij, evenals je nederig opstellen ten aanzien van zijn groep en altijd maar weer die arbeid leveren die hem zo kenmerken. Juist dáárom is hij populair en kun je eenvoudigweg geen hekel aan hem krijgen…
De laatste jaren naderen, maar The Hunter wil nog één keer zijn jacht gaan voltooien. Nu hij fysiek wat minder wordt door de jaren heen maar nog altijd topfit oogt, moet hij meer dan hem lief is zijn gogme aanspreken. Slim, sluw, leep en subtiel beweegt hij zich maar meer routineus dan ooit in zijn jachtgebied Van Godenzoon naar Koningsblauw. Nog één keer aanzetten, nog één keer sluipen, nog één keer zijn prooi bespringen en nog één keer zijn jacht succesvol bekronen in de vorm van lijfsbehoud.
Klaas-Jan, bedankt voor alle mooie jaren in Amsterdam! Voor jou is er altijd ruimte, op welke wijze ook. Je hebt nooit verzuimd, altijd jouw plichten vervuld en “we” hebben hiervan de vruchten kunnen plukken. Voor een strijder als jij gaan we staan en maken wij een plek vrij. Tot ooit weer!
Tekst Andre van der Voort