Aan stuurboord liggen kapers, aan bakboord zwemmen haaien. Maar als het vuur gedoofd is, dan komen de wolven. Enkele quotes uit nummers van Acda en De Munnik. Nou, ik kan jullie zeggen dat het vuur nog niet gedoofd is, maar wél dat die wolven gaan komen.
Het Calcio Urbi et Orbi zal op donderdagavond 8 april worden uitgesproken in een opnieuw troosteloos lege Johan Cruijff Arena. Maar wat nog erger is: Het week later staan de Romeinen opnieuw oog in oog met onze Griekse held in een decor, dat veel weg heeft van een bedompt en verlopen atletiekstadion met zo’n sfeerverpestende sintelbaan om het veld. Mochten er ooit weer toeschouwers worden toegelaten, dan weet men dat hun eigen helden écht letterlijk onaantastbaar zijn. Want daarvoor zit men eenvoudigweg té ver van het veld vandaan….
Het eerste wat mij te binnen schiet bij het horen van de naam AS Roma is die gifpijl van Andy van der Meijden, die binnen twee minuten werd afgeschoten in Stadio Olimpico. Verder zal “onze nestor” niet bepaald gelukkig terugkijken op de periode daar tussen de palen na zijn eerste periode bij Ajax. Italië is “killing” voor een doelman van Nederlandse komaf. Vraag dat maar even na bij onze algemeen directeur. Overigens kwam het met beiden alsnog goed….
Gaan de spelers uit “De Eeuwige Stad” naar de eeuwige jachtvelden als het gaat om de voortgang in het toernooi of eindigt het sprookje bij de laatste acht? De vorm is goed, onze grote kale leider(s) heeft/hebben de zaken aardig op de rit en als men begin april nog kan zeggen dat er nog op drie fronten wordt meegestreden kun je nu al spreken van een goed seizoen. Maar of het een geslaagd jaar genoemd mag zijn hangt af van de prijzen die het pakt onderweg. Als eerste moeten de Amsterdamse gladiatoren heelhuids uit de Arena komen. Eerst moet dat Romeinse karretje in de puinpoeder worden gespeeld. Ronde voor ronde richting die fase waarin het moet gaan gebeuren. Vingers gekruist en duimen. Tel uw zegeningen alvast maar…
“We” zijn niet verspeend van enig fortuin, al zeggen de cijfers natuurlijk wel het een en ander. Want als je in twee wedstrijden een marge hebt van vijf tegen nul tegen een tegenstander die bekend staat als zeer gevaarlijk kun je dit niet toeschrijven aan alleen maar geluk. De volgende in de Europese tour staat bekend als een zeer offensieve ploeg uit het land waar het catenaccio is uitgevonden. Hierdoor ontstaat natuurlijk ook de nodige ruimte op het veld. Genoeg ruimte ook voor speculeren over het verloop van de wedstrijden die gaan komen. Wat mij opvalt is dat men heel bewust toeleeft van wedstrijd naar wedstrijd, ongeacht in welke competitie. De landstitel gloort, de bekerfinale is bereikt en de Europa League is ook nog steeds haalbaar. Een weg met nog zware hindernissen, maar het besef dat er nog geen prijs is gepakt leeft wel bij spelers en staf. Een goede en realistische gedachte. Want het kan een prachtseizoen gaan worden, maar je kunt in een paar dagen tijd ook alles kwijt zijn. De waan van de dag regeert als nooit tevoren in het opportune voetbalwereldje. En juist dát maakt het allemaal zo mooi, omdat het zó onvoorspelbaar van karakter is. Het zilverwerk lonkt. Nu de uitvoering nog… Wordt ongetwijfeld vervolgd
Tekst Andre van der Voort