YESSSS!!!! Door menig roodwit gekleurde huiskamer (voor diegenen die er niet bij waren) schalde er dinsdagavond rond 22.45 uur een juichkreet alsof de oerknal weer was losgebarsten. Het was zes wedstrijden lang billenknijpen, genieten, in spanning zitten, balen om wéér een gemiste kans, opluchting als er een hachelijk moment voor het doel was dat goed afliep, maar bovenal trots op het bereikte resultaat. We zijn er weer bij!!

Een club met de historie zoals de onze en de club met de grootste begroting van ons land móét daar gewoon staan. Ajax zou normaal gesproken het “Bayern München” van Nederland moeten zijn met die gegevens. Titels aaneen rijgen, de concurrentie leeghalen (we spelen liever met ze dan tegen ze) en veel oudgedienden in het pluche of in een vooraanstaande rol binnen de club. Dat zijn toch vergelijkingen die erg op de Duitse equivalent van Ajax lijken. De Zuid-Duitsers namen de hegemonie in de jaren zeventig over en zijn altijd een topclub gebleven. Daar waar het in ons landje nog weleens mis ging…

Ah! De eerste tegenstander is genoemd: Bayern München. En wat hadden we toch een hekel aan die arrogante Duitsers (über Alles) en altijd maar weer in die laatste minuten scoren. Je werd een hoorndol van. Maar sinds 2006 onder het bewind van Jürgen Klinsmann en later Joachim Löw als bondscoaches begonnen de Duisters zowaar aan sympathie te winnen door hun manier van spelen. De Bundesliga is geen vervelende competitie om te volgen, ook al weet je wie de kampioen gaat worden. Maar genoeg over de gevoelens omtrent Duitsers. We nemen een duik in de historie.

Thuis werd er drie keer gewonnen en eenmaal gelijkgespeeld. Uit daarentegen werd er slechts één keer gelijkgespeeld en drie keer verloren. Acht duels werden er gespeeld in Europees verband en het thuisvoordeel is een grote graadmeter gebleken voor beiden.

Benfica is ook een traditieclub en hanteert net als Bayern en Ajax de clubkleuren rood en wit. In het jaar 1969 troffen de teams elkaar maar liefst driemaal in de kwartfinales van de Europacup 1. Thuis verloor Ajax met 1-3 om vervolgens met dezelfde cijfers te winnen in Portugal. Verlengingen en strafschoppen waren nog niet aan de orde, dus volgde er een beslissingswedstrijd. In Parijs werd met 3-0 gewonnen. Het was het begin van het grote Ajax van beginjaren zeventig. Gek genoeg kwam men elkaar in Europees verband niet meer tegen, alleen nog in onbeduidende oefenpotjes…

De laatste club betreft AEK Athene. De geelzwarten speelden in Europees verband ook maar twee wedstrijden tegen Ajax. In het seizoen 1994-1995 (wie kent het niet) wonnen de Amsterdammers met 1-2 op vijandige bodem, terwijl thuis met 2-0 werd gewonnen (de doorbraak van Tarik Oulida in die wedstrijd) Al met al mogen we statistisch gezien niet mopperen over deze tegenstanders, want die balans is dik in orde. Nu nog zo zien te houden natuurlijk. We beginnen en eindigen thuis. Het grote speculeren kan beginnen…

Tekst Andre van der Voort